MKZ-film de ene koe is andere niet

MKZ-film ‘Ene koe is andere niet‘ in première

(is alleen voor direct betrokkenen)
door Jan Visser 6 AUGUSTUS 2002 – EPE –

Als je half Europa doorkruist om de trek van een vlinder van Casablanca naar Sint-Petersburg vast te leggen en rode bosmieren je vijf jaar in hun greep weten te houden met hun onbarmhartige leefwijze, kan het leven van een doodgewone koe weinig opzien baren. Maar de Amsterdamse cineaste Josephine Hamming raakte tijdens de MKZ-crisis wel degelijk betrokken bij het boerenland. Haar film ‘De ene koe is de andere niet‘ gaat morgenmiddag in het gemeentehuis van Epe in première.

Tijdens de MKZ-crisis leefde cineaste Josephine Hamming op een paar boerderijen in ‘De Driehoek‘ en leerde ze het leven van de moderne agrariër kennen. Ze zag boeren vanaf de weg verliefd naar hun vee blikken. ‘Naar haar billen, uiers en vacht. Alsof het een mooie meid is die ze de kleren van haar kont kijken.‘ Ze mestte kalverhokken uit en liep rond in een vuile overall. Soms werd ze terecht gewezen als ze een pasgeboren kalfje liefdevol schoonwreef met stro. Dat moest door de moeder worden gedaan. Haar film is een aanklacht tegen het gevoerde beleid van de Nederlandse regering. Hamming had gehoopt dat haar film, waaraan ze ruim een jaar heeft gewerkt en waarvoor ze in de stallen bij de koeien heeft geslapen, de politici zou doordringen van de noodzaak op korte termijn het roer om te gooien. ‘De Engelse regering in Londen geeft tenminste toe dat haar beleid uitdraaide op een ramp en dat in het vervolg vaccinatie deel van de MKZ-bestrijding zal uitmaken. Dat zou Nederland ook maar eens moeten doen in plaats van alleen maar aan geld te denken.‘ Ze verwijst naar haar met een Emmy Award tot beste natuurfilm 2001 bekroonde ‘War of the ants‘, waarin de rode bosmieren oorlog voeren als het eiwit op is en hun doden opeten: ‘Verlaag je tot de mieren, waar je als mens over loopt en vraag je af in hoeverre de mens ervan verschilt. Ook wij voeren oorlog en verraden elkaar, als het nodig is. Ik heb nooit iets met politiek gehad, ik houd van de liefde‘, roept de vitale cameravrouw geëmotioneerd. In haar film worden emoties afgewisseld met feiten (er verdwijnen elf boeren per dag). Stoere boeren zitten huilend en gebroken aan tafel, terwijl hun vee door anonieme AID‘ers wordt afgemaakt. Afschuwelijke beelden die door de geboorte van een kalf worden afgewisseld. Bedroefd kijkt ze naar een verloren kalfje dat tussen de stuiptrekkende koeien zijn moeder zoekt, op de achtergrond de vlag halfstok: ‘Ruimen op de Nationale Dodenherdenking, dan ben je niet goed bij je knikker.‘ Er komen ook politici, deskundigen en theologen aan het woord. Oud-parlementariër Verbeek: ‘De vraag is niet óf er weer een epidemie uitbreekt, maar wanneer en waar.‘ Viroloog Barteling: ‘Er zijn veterinaire schijnargumenten gebruikt voor economische belangen.‘ Ze hoopt dat ze met de film een hart onder de riem steekt van veel mensen en dat op het ministerie van Landbouw het ‘respect terugkomt en niet langer over mensen heen wordt gewalst‘. Daarbij mikt de gedreven filmvrouw op een groter gebied dan ‘de driehoek‘. ‘Ook de consument moet worden opgevoed en een stukje vlees uit de IJsselvallei in de supermarkt kopen in plaats van een geënt Argentijns biefstukje.‘

De vertoning van de film ‘De ene koe is de andere niet‘ begint morgenmiddag om twee uur in het gemeentehuis van Epe. De bijeenkomst is bedoeld voor de boeren die aan de film hebben meegewerkt, voor media en voor mensen die de film in een buurt- of dorpshuis willen vertonen. Na de première zal de film, die op een videoband is vastgelegd, zo breed mogelijk worden gedistribueerd voor vertoning in dorps- en buurthuizen, gemeentehuizen en waar dan ook.

De videoregistratie is voor twaalf euro verkrijgbaar.